Friday, April 13, 2018

პოლარული ექსპრესი

„ისინი ჯერ ნაწილაკები და უჯრედები არიან, შემდეგ კი სიზმრების ნახვას იწყებენ“ – sense8
ყოველთვის მოძრაობენ, ლაპარაკობენ, კითხვებს სვამენ, აკონტროლებენ კლასს, რომ გაკვეთილის პროცესში ყველა იყოს ჩართული. გარკვეულ პროგრესსაც აღწევენ და უკვე ჩანს, რომ თითქოს გამორჩეული მასწავლებელი უნდა გახდნენ, მაგრამ ზოგიერთი მათგანი კარგად გრძნობს, რომ ეს ჯერ კიდევ არ არის ის, რაც მათ უნდათ. მათი მუშაობა გარკვეულ რისკებთანაა დაკავშირებული. ისინი კოლეჯის კურსდამთვრებულებს ჰგვანან , ან შეიძლება იყვნენ კიდეც  ის ადამიანები, რომლებიც თავს უფლებას აძლევენ გამოიყენონ კოლეჯის ყველაზე გამორჩეული გაკვეთილები და აიღონ ვალდებულებები , ასწავლონ ყველაზე ღარიბი ქალაქების ან მაღალმთიანი დასახლებების სოფლის სკოლებში. მათი უმეტესობისთვის ეს საოცნებო საქმეა; რადგან ისინი ჯერ მზად არ არიან ნამდვილი სამუშაოსთვის; ეს საქმე კი თავგადასავალს ჰგავს.

თუმცა, მათი ეს მცდელობა ჰგავს „მცდელობას, ისწავლონ „ენტერპრაიზის“ პილოტირება. არც ერთმა მათგანმა არ იცის, რომელ გალაქტიკაშია. მათ სჭირდებათ დახმარება“. მათ სჭირდებათ ისეთი კოლეგა მასწავლებელი, რომელსაც აქვს ის ყველაფერი, რაც მათ აკლიათ: შემოქმედებით უნარი, ქარიზმა; მასწავლებელი, რომელმაც იცის დროის განაწილება და მოსწავლეებისთვის თავგანწირვაც. მასწავლებელი, როგორც ერთგვარი ქარიშხალი, რომელიც მოსწავლეებს ისე მართავს, როგორც ორკესტრს; მასწავლებელი, რომლის კლასი არ არის პატიმართა ბანაკი, რომელსაც მართავს კაციჭამია, მასწავლებლის ლიცენზიით. თუმცა, ახალბედა მასწავლებლებმა ისიც იციან, რომ საკმარისია არ არის ამ პროგრამის მექნიკურად გადაღება, რადგან ამით კარგ შედეგს ვერ მიიღებენ. მათ საკუთარი პიროვნებაც უნდა ჩართონ გაკვეთილებში, რადგან „მასწავლებელი, რომლიც გაკვეთილისგან სიამოვნებას არ იღებს, ყველაფერს გააფუჭებს“.