ჩვეულებრივი დღეა. ტახტზე ვარ ფეხებამოკეცილი. ტელევიზორს ვუყურებ. ვდგები, მობილურთან მივდივარ , ჩემთვის მეილია. თქვენ წარმატებით გაიარეთ გასაუბრება....და მოკლედ, შემიძლია ვასწავლო ისტორია და სამოქალაქო განათლება რომელიმე მთიან რეგიონში რამდენიმე ათეულ ბავშვს, ან სულაც ერთ ათეულს.
ვფიქრობ, მიხარია თუ არა. ცხადია მიხარია - იმიტომ რომ ფეხებამოკეცილი ვზივარ ტელევიზორის წინ, თითქმის მთელი საუკუნეა. - ზაფხული სამსახურის გარეშე.
ახლა შემიძლია სრულიად ახალი ცხოვრებით დავკავდე.
მე ვიწყებ. - ხელახლა შევცურე ჩემს მდინარეში.
